کشور بلاروس

پرچم:

پرچم ملی جمهوری بلاروس یک علامت مستطیل شکل است. رنگ قرمز آن گذشته شکوهمند بلاروس را نشان می دهد. قرمز رنگ اصول پیروز رژیم بلاروسیست که جنگجوهای جنگهای صلیبی را شکست دادند و رنگ جنگ ارتش سرخ و شاخه های پارتیزانی بلاروسی که کشور را از دست مهاجمان فاشیست آزاد کردند سبز نماد آینده است. رنگ ،امید بهار و زندگی مجدد و جنگلها و مزارع است طرح کلی پرچم نمابانگر میراث غنی فرهنگی بلاروس، پیوند روحی آن و اتحاد مردم است. نشان فعلی جمهوری بلاروس نمایانگر پیوند دیرینه مردم بلاروس با کار و ایمان آنها به پیروزی عدالت و دستیابی به یک جایگاه ارزشمند در جامعه جهانیست. حاشیه پرچم بلاروس از طرح حاشیه فرش دستباف.

جغرافيا بلاروس

بلاروس یک کشور دور از دریا، نسبتاً پست و شامل نواحی گسترده ای از سرزمینهای باتلاقی تالابی میباشد دریاچه ها و رودخانه ها این کشور را بریده بریده نموده اند.
بزرگ ترین منطقه باتلاقی آن پولزیا است که در میان وسیع ترین تالاب های اروپایی قرار دارد ۱۱ هزار دریاچه در بلاروس وجود دارد، اما اکثر این دریاچه ها کمتر از ۰/۵ کیلومتر مربع (۱۲۴) مایل مربع وسعت دارند. مه رودخانه اصلی در داخل این کشور جریان دارند، رود ،نمان، رودخانه پریپیات، و رود دنپر.
بلندترین نقطه بلاروس در جیار ژیانسکارا ها را (تپه جیار ژیانسکارا) به بلندای ۳۴۵ متر (۱۱۳۲) (پا میباشد آب و هوای آن از زمستانهای بسیار سرد تا تابستانهای خنک و بارانی در نوسان است.
جنگل ها ۳۴ کل مناظر این کشور را پوشانده اند، و محصولات جنگلی را یکی از پررونق ترین منابع طبیعی برای این سرزمین می کنند. دیگر منابع طبیعی که میتوان در بلاروس یافت شامل ذخایر ذغال سنگ نارس، مقادیر اندکی نفت و گاز طبیعی ،گرانیت دولومیت، سنگ آهک، خاک
آهک دار گل ،سفید ،ماسه شن و خاک رس میشود.

تاریخچه بلاروس:

در سال ۱۹۴۱ آلمان نازی عملیات بارباروسا را با حمله به اتحاد شوروی انجام داد بلاروس به زودی پس از آن تسخیر شد و اشغال بلاروس توسط آلمان نازی باقیمانده در دست نازیها تا سال ۱۹۴۴ ادامه یافت. بیشتر زیر ساختهای کشور نابود شد و بخش عمده ای از جمعیت آن در حمله آلمان کشته شدند مردم یهودی بلاروس نیز طی واقعه هولو کاست دچار فاجعه شدند. این موضوع تا سال ۱۹۷۱ ادمه داشت تا این که جمعیت مردم بلاروس به سطح پیش از جنگ رسید اما جمعیت یهودیان هرگز ترمیم نشد.
پس از پایان جنگ، بلاروسیه ، یکی از ۵۱ امضاء کننده بنیاد ملل متحد در سال ۱۹۴۵ بود . بازسازی که پس از جنگ در بلاروس انجام گرفت در مقایسه با جمهوری شوروی آبادانی قابل مقایسه ای را به دنبال داشت. در طی این زمان ، بلاروس به مرکزی اصلی سازندگی در ناحیه غرب اتحاد جماهیر شوروی USSR تبدیل شد. افزایش مشاغل باعث سرازیر شدن جمعیت مهاجر فراوانی از جمهوری سوسیالیست فدراتیو روسیه شوروی به این کشور گردید.
طی دوران ژوزف استالین سیاست روسی کردن برای ” حفاظت ” SSR بلاروسیه در برابر نفوذهای کشورهای غربی آغاز شد این برنامه قرار بود در هویت فرهنگی بلاروس ریشه داشته باشد که با عناصر روسی جایگزین
شد.
در سال ۱۹۸۶، بخشی از بلاروس تحت تاثیر انفجار نیروگاه چرنوبیل قرار گرفت که حادثه در همسایگی اوکراین رخ داد . زمانی که نخست وزیر شوروی میخائیل گورباچف شروع به اجرای برنامه پرستوریکای خود ،نمود مردم بلاروس با فرستادن نامه ای به وی در دسامبر ۱۹۸۶، درباره نزول فرهنگ خود شرح دادند. این رخداد از سوی مورخین ، “چرنوبیل فرهنگی ” نام گذاری شده است.
در ژوئن ۱۹۸۸، گورهای دسته جمعی در شهر کوراپاتی کشف گردید. بنا به ادعا آنها ، این گورها در حدود ۲۵۰ هزار نفر از قربانیان (دوره) استالین را در خود جای می داد. برخی اظهار مینمایند که این کشف گواهی بر این مسئله است که دولت شوروی تلاش می نموده که مردم بلاروسی را از بین
ببرد و همین موجب شده تا برخی از آنها خواهان استقلال شوند. بلاروس در ۲۷ ژولای ۱۹۹۰ موجودیت خود را اعلام نمود، و در ۲۵ اوت ۱۹۹۱، BSSR با به دست آوردن استقلال کامل خود، رسماً به جمهوری بلاروس تبدیل شد. در حدود همان زمان بود که استانیسلاو ششکویچ رئیس شورای عالی بلاروس در مقام رهبری بلندپایه بلاروس گردید. ششکویچ در کنار بوریس یلتسین از روسیه و لئونید کراوچک از اوکراین در ۸ دسامبر ۱۹۹۱ در بلاوژ سکایا پوشچا در همایشی رسماً انحلال اتحاد شوروی و تشکیل همسود کشورهای مستقل را اعلام نمودند. تا سال ۱۹۹۴، کشور به وسیله الکساندر لوکاشنکو رهبری می شد،
از سال ۲۰۰۵ به نظر میرسد که جنبشی در بلاروس به سوی اتحاد دوباره با روسیه صورت گرفته باشد در نوامبر ۲۰۰۵ یک پیش نویس از قانون اساسی برای تصویب به هر دو رئیس جمهور ولادیمیر پوتین و لوکاشنکو تسلیم شده است. این حرکت، در کنار دیگر موارد بخشی از طرح ۱۹۹۶ بود که توسط لوکاشنکو و رئیس جمهور پیشین ،روسیه بوریس یلتسین برای ایجاد اتحادیه روسیه و بلاروس انجام گرفت.

فرهنگ بلاروس :
تاریخچه لباس سنتی بلاروس به زمان روسیه کییفی بر می گردد و در طول زمان تحت تاثیر فرهنگ های همسایه : لهستانی ها، لیتوانیاییها، تویانها، روسها و دیگر کشورهای اروپایی قرار گرفته است. گذشته از ریشه های غالب روتنیایی در اوکراین سبک آشپزی بلاروسی بسیار به لیتوانیایی نزدیک میباشد. برخی اوقات آن را تا حدودی نسبت به همسایگان بانفوذ خود از غنا و تاثیر کمتری برخوردار است. اما در واقع این می تواند حاصل نبود کلی هویت ملی باشد که هنوز به عقب نگهداشتن کشور از توسعه ادامه داده و نیز سبب افت وجود سنتهای آشپزی در ۱۰۰سال گذشته شده است.
بلاروس دارای چهار مکان میراث فرهنگی جهانی است، که دو تا از آنها بین این کشور و کشورهای همسایه مشترک هستند. این چهار مورد عبارتنداز: مجموعه قصر صلح؛ قصر نیاز ویژ؛ بلووژ سکایا پوشاچا (مشترک با لهستان طاق زمین پیمای استروو که در آن با کشورهای استونی، فنلاند ،لیتوانی، لتونی ،نروژ مولداوی ،روسیه، سوئد و اوکراین سهیم می باشد.

جاذبه های گردشگری و توریستی بلاروس: