کشور ازبکستان

کشور ازبکستان و اطلاعات کلی کشور ازبکستان و توضیحاتی در مورد پرچم کشور ازبکستان

پرچم:

در پرچم کشور ازبکستان علامت ماه و ستاره وجود دارد.نکته عجیب این است که اگرچه کشور ازبکستان یک کشور مسلمان است و ماه نماد اسلام است ، در نماد شناسی ماه در پرچم این کشور ازبکستان آمده است که ماه نماد تولد دوباره این کشور است.دوازده ستاره نماد دایره البروج است.سفید علامت صلح است ، سبز نشان طبیعت است و قرمز نشان نیروی زندگی است.نوار آبی نمایانگر شب بی پایان و آب ب عنوان منبع حیاتی زندگی است.

پول ازبکستان

پول رایج ازبکستان

جغرافیای ازبکستان:

ازبکستان کشوری است در آسیای مرکزی محصور میان کشورهای قزاقستان در غرب و شمال ، قرقیزستان و تاجیکستان در شرق و افغانستان و ترکمنستان در جنوب.کشور ازبکستان که بیشتر اراضی میان رودخانه های سیر دریا (سیحون) و آمودریا (جیحون) را به خود اختصاص داده است ، ترکیبی است از دشت ها و صحراهای نسبتا پهناور در غرب و نواحی مرکزی و کوهستانهای مرتفع در خاور.صحرای توران که در جنوب و خاور دریاچه آرال واقع شده، از جنوب به صحرای قزل قوم می پیوندد و نواحی خاوری این کشور که بصورت زائده ای در خاک کشورهای قزاقزستان و قرقیزستان و تاجیکستان پیش رفته است، دنباله غربی کوههای آلای و تین شان را اشغال کرده و دره حاصلخیز فرغانه و شبکه های وسیع آبیاری استپ میرزاشول را در خود جای داده است.دریاچه آرال که با مساحتی حدود ۶۶۵۰۰ کلیومتر مربع در شمال و مرز میان کشور ازبکستان و قزاقستان قرار گرفته است و اثر استفاده بی رویه و پیش اندازه از آب رودخانه سیر دریا و آمودریا به مرور کوچکئ شده و عارضه ای که زمانی چهارمین دریاچه بزرگ جهان به شمار میرفت، در حال خشکیدن و ازبین رفتن است.طولانی ترین رودخانه کشور ازبکستان رود آمودریا یا جحیون است و مهمترین ریزابه ان رود زرافشان است.

بلنترین نقطه کشور ازبکستان ،کوه حصار، که در نزدیکی مرز این کشور با تاجیکستان واقع است ۴۵۴۶متر ارتفاع دارد و پست ترین نقطه آن گودالی است به نام مین بولاق در صحرای قزل قوم که ارتفاع به ۱۲-متر میرسد.پنبه و برنج و ابریشم از فراوردهای کشاورزی آن است و نفت، گازطبیعی، طلا، سرب و زغال سنگ از منابع زیرزمینی آن محسوب می گردد.اقلیم کشور ازبکستان خشک و قاره ای استف زمستانهای کوتاه و ملایم دارد و تابستان های طولانی و گرم و خشک است.اکثر جمیعت این کشور را ازبک ها تشکیل می دهند و روس ها، تاجیک ها، قزاق ها، قراقالپاق ها و تاتارها نیز اقلیتهای قومی آن هستند.مردم کشور ازبکستان اکثرا مسلمان سنی هستند (۸۸درصد) و ارتدوکس ها و لائیک ها اقلیتهای مذهبی آن به شمار می آیند.زبان رسمی کشور ازبکستان ازبکی است و زبانهای روسی و تاجیکی نیز مورد استعمال محدودتری دارد.

تاریخچه ازبکستان:

در سرزمینی که امروزه آن را ازبکستان می نامند، در روزگاران گذشته، واحد های کشاورزی چندی مانند خوارزم، ماوراءالنهر و دره فرغانه پدید آمد و پایه گذار تجمع اقوام هند و اروپایی را فراهم کرد.در سده ششم پیش از میلاد به بخشی از ساتراپ بزرگ باختری وابسته به امپراتوری هخامنشی مبدل شد و بعد از فروپاشی هخامنشیان، اسکنر مقدونی و سلوکیان بر آنجا دست یافتند.در سده ی اول میلادی به تصرف امپراتوری کوشان درآمد و سپس هون های سفید یا هفتالیان در سال ۴۲۵ میلادی آنجا را تصرف کردند.ترکان در سده ی ششم تا هفتم میلادی هفتالیان را برانداختند و تمام نواحی عمده آسیای مرکزی را تحت لوای امپراتوری خاقان های ترک درآوردند.در اواسط سده ی هشتم میلادی، اعراب مسلمان بر این سرزمین دست یافتند و دین اسلام را به سرعت در آنجا رواج دادند.در اواخر سدی نهم، سامانیان قدرت را به دست گرفتند و فرهنگ و زبان فارسی را در آنجا اشاعه دادند و به اوج شکوفایی خود رساندند و بخارا به مرکز علم تمدن آن روزگار مبدل گردید.پس از سامانیان سلجوقیان و قراختاییان و خوارزمشاهیان بر آن نواحی حاکم شدند و خوارزمشاهیان در پی حمله ویرانگر مغول برافتادند و چندی بعد نوبت به حملات تاتارها به رهبری امیرتیمور رسید.تیمور سمرقند را پایتخت خود قرار داد و خود وی و جانشینانش در آبادانی و شکوه شهر کوشیدند.در سده ی پانزدهم، قوم ازبک در نواحی مرکزی قزاقستان شروع به خودنمایی کرد و در سده ی شانزدهم شیبک خان ازبک معروف به شیبانی، آخرین امیر تیموریان را بر انداخت و حکومت ازباکان را در سرزمین امروزی ازبکستان و خاور افغانستان مستقر نمود.با کشته شدن شیبک خان ازبک به دست شاه اسماعیل صفوی، سرزمین ازبکستان به خاناتی چند تقسیم گردید و خان نشین های خوارزم و سمرقند و خوقندو بخارا از سدی نوزدهم بر آن نواحی حکومت کردنند.در پایان سده ی هجدهم، روس ها شروع به نفوذ و دست اندازی به ماوراءالنهر کردند و در سال ۱۸۶۵ تاشکند را تصرف نمودند و در پی آن سمرقند و بخارا را در سال ۱۸۶۸ و خیوه را در سال ۱۸۷۳ به تحت الحمایگی خود درآوردند و سرانجام تسلط خویش را بر سرتاسر ماوراءالنهر در سال ۱۸۷۶ تکمیل کردندو به نام ترکستان ضمیمه ی امپراتوری روسیه ی تزاری نمودند.همزمان با استقرار روس در سده ی نوزدهم، سیلمهاجران روسی و اسکان آنان در نواحی خوش آب و هوای ترکستان آغاز شد و موجبات نارضایتی و شورش سال ۱۸۹۸ اندیجان را فراهم کرد که این ناآرامی ها تا سال ۱۹۱۶ در سرتاسر ترکستان ادامه داشت.بعد از انقلاب اکتبر، فرمانداری ترکستان در ۱۹۱۸ به جمهوری ترکستان تبدیل شد.در سال ۱۹۲۴  جمهوری ترکستان تجزیه شد و جمهوری شورش سوسیالیستی ازبکستان تاسیس گردید که تاجیکستان نیز جزئی از آن بود.در سال ۱۹۲۹ تاجیکستان از جمهوری ازبکستان جدا شد و در سال ۱۹۳۶ و همچنین در تقسیمات کشوری سال ۱۹۶۳ جمهوری خودمختار قراقالپاق و همچنین بخشی از استپ هنگری که به قزاقستان تعلق داشت به ازبکستان واگذار شد.

طی سالها تسلط روس ها بر این سرزمین، فرهنگ عمومی به نحو چشمگیری بالا رفت و کشاورزی به ویژه در زمینه کشت پنبه توسعه یافت و به یکی از تولیدکنندگان بزرپ پنپه دنیا مبدل گردید.با اعلام فضای بازسیاسی گوراچف،کشور ازبکستان خومختاری بیشتری ذر امور داخلی به دسا آورد و اسلام کریم اف به ریاست جمهوری برگزیده شد و در اول سپتامبر ۱۹۱۹ استقلال رسمی خود را اعلام داشت.

موزه امیر تیمور تاشکند

مدرسه عرب

برای دریافت و اطلاعات ویزای ازبکستان می توانید از لینک زیر استفاده نمایید.

ویزای ازبکستان